2 Yaz üst üste eşim ve ikizlerimizle Doğu Turu yaptık. O kadar çok zevk aldık ki şimdi bu gittiğimiz yerleri yazarken “iyiki gitmişiz, iyiki üşenmemişiz” diyorum. Önceden araştırıp sosyal medyadan fotoğrafları görünce insan daha da heyecanlanıyor tabi. Bazen evdeki plan çarşıya uymuyor; mutlaka şurada yemek yiyelim dediğin yeri atlayabiliyor ya da görelim dediğin yeri kapalıyken buluyorsun. Rotayı Ağrı’dan geçireceğimiz belli olunca en heves ettiğim şey Ağrı Dağı’nın heybetini arkama alıp eteklerinde fotoğraf çekmekti. Ve tabiki bir  şeyi çok çok isteyince olmaz ya; o gün yaz ortasında şansımıza hava yağmurlu ve sisliydi!  Sisten dağ gözükmüyordu! Biz de İshak Paşa Sayı ile gönlümüzü avuttuk 🙂

1784 yılında Ağrı ovasına hakim bir tepede kurulan saray UNESCO geçiçi miraslar listesinde yer alıyor. Alanında uzman değilim ama çatısında yer alan pimapenler tam bir restorasyon faciası. Çatısına ya da tepesini görmezden gelir isek harika bir saray!

Harem, mutfak, misafirlerin ağırlandığı salon, hamamı ve onlarca odası ile geniş bir zamanı hak ediyor. 1.Dünya Savaşına kadar sancak yönetim binası görevini gören sarayın manzarası harika. Doğubayazıt’da 2. durak ise tabiki kaçakçılar çarşısı 🙂 Ne esprisi var derseniz sigara ve çay daha uygun, dükkanlar da yemek porselen takımları çok var.
Veeee taşlar ile  oluşturulan sınırlar,  ovalarda gezinen hayvanlar,  insan bambaşka bir bölgede olduğunu anlıyor. Bizim gezi rotasını duyan çoğu kişi “deli misiniz, ne işiniz var oralarda?” şeklinde yorumlar yaptılar.

İstanbul’dan daha güvenli olduğu tartışılmaz ve en yardımsever insanlar burada sanki.

Doğubayazıt’ta ya da Ağrı’da iseniz Abdigör Köftesi deneyebilirsiniz; dürüst olmak gerekir ise ben çok zor yiyebildim. Sinirleri alınmış etin macun şekline gelene kadar dövülerek köfte yapılmasından oluşuyor. Zamanında mide rahatsızlığı geçiren Sancak beyi Abdi Paşa için deneye yanıla icat edilen bu köfte, yörenin en bilindik yemeği.